یکی از مفاهیمی که در آموزه مهدویت دارای اهمیت و جایگاه ویژه ای است، بحث «انتظار» و اهمیت وجایگاه آن است و در روایات معصومان، به ابعاد مختلف آن پرداخته شده و نقش و اهمیت آن به وضوح بیان شده است. با این اوصاف، به مرور زمان، برداشت ها و قرائت های مختلفی از آن شده که با واقعیت و اصل انتظار همخوانی ندارند. این نوشتار سعی کرده است ابعاد مختلف انتظار را مورد بررسی و کنکاش قرار دهد و حقیقت این آموزه را بیان کند.«انتظار» از ریشه ی (ن ظ ر) می باشد. معنای «نظر، ید، شاهده است و گاهی به معنای تفکر و تامل هم می باشد.  انتظار را به معنای صبر، چشم داشت و چشم به راهی نیز دانسته اند. انتظار از باب افتعال و یکی از کاربردهای این باب «تلاش برای تحصیل شیء» است؛ مثلا «اکتساب» به معنای کسب و در آمد نیست، بلکه کسبی است که با کوشش و زحمت حاصل گردد. از این لحاظ انتظار نیز در معنای لغوی خود «چشم داشت همراه با تلاش» است، نه صرفا چشم داشت بدون مسئولیت.لغت نگاران نیز تصریح دارند که انتظار با طلب و خواهشی افزون بر نگرش و فکر همراه است.«انتظار» در عرصه مهدویت، به‌معنای چشم به راه بودن ظهور واپسین ذخیره الاهی و آماده شدن برای یاری او در برپایی حکومت عدل و قسط در سراسر گیتی است. برخی بزرگان، با بهره‌مندی از سخنان پیشوایان معصوم : انتظار را این‌گونه معنا کرده‌اند: کیفیتی روحی است که باعث حالت آمادگی درانسان‌ها برای آنچه انتظار دارند، می‌شود و ضد آن یأس و ناامیدی است. هرچه انتظار بیش‌تر و هرچه شعله آن، فروزان‌تر و پرفروغ‌تر باشد؛ تحرک و پویایی؛ و در نتیجه آمادگی انسان نیز بیش‌تر خواهد بود.ر خلاف گمان برخی که اندیشه مهدویت را ساخته شیعه می‌دانند؛ باورداشت مهدویت به پیروان اهل‌بیت: اختصاص ندارد، بلکه اندیشه مذکور، ...

یکی از اموری که می تواند معرفت و شناخت ما را نسب به حضرت مهدیQ افزایش دهد؛ «آشنایی با القاب» آن حضرت و معانی آن هاست. با توجه به عنایت معصومان: به استفاده از القاب خاص برای آن حضرت؛ چیستی و ماهیت برخی از اوصاف و ویژگی های آن حضرت روشن می شود. در روایات و ادعیه مربوط به حضرت مهدیQ، القاب فراوانی برای آن حضرت آمده و علل فراوانی این القاب در کتاب های مربوط مورد اشاره قرار گرفته اند. البته برخی نیز در بیان القاب آن حضرت افراط کرده و به هرمناسبتی، کلمه ای را به عنوان لقب آن حضرت برشمرده اند.«لقب»، در لغت عرب، به معناى صفتى از اوصاف انسان، به ستايش يا نكوهش او ناظر است كه بِدان شهرت يافته و با آن شناخته مى‌شود. به عبارت دیگر، لقب، نام دوم انسان است که در آن، معنای مدح یا ذم منظور می باشد.بنا بر اين، هر صفتى را نمى‌توان لقب شمرد. گفتنى است كه گاه لقب از چنان شهرتى برخوردار مى‌شود كه براى معرّفى شخص، كاربردى بيش از نام اصلى او دارد. شيخ رضى در باره لقب نوشته است: «لقب از اسم، روشن‌تر و مشهورتر است؛ چون لقب، چيزى را تعريف و معيّن مى‌كند؛ آن طور كه اسم همين كار را مى‌كند؛ امّا لقب با يك صفت افزوده كه يا مى‌ستايد و يا سرزنش مى‌كند. پس ذات يك چيز با لقب، از اسم مشهورتر مى‌شود».با استفاده از روايات و ادعيه مربوط به حضرت مهدىQ، لقاب فراوانى براى آن حضرت شمرده شده است. البته برخى نيز در بيان القاب آن حضرت زياده‌روى كرده، به هر مناسبتى كلمه‌اى را به عنوان لقب آن حضرت برشمرده‌اند. اما در این نوشتار در حد اختصار، به بعضى از القاب مشهور با استفاده از روایات اشاره می‌گردد:كى از مشهورترين القاب قائم آل محمدa، هدى است. «مهدى»، اسم مفعول و به معناى هدايت شده است. كلمه «مهدويّت» نيز برگرفت ...