دانشنامه جامع مجازی ویکی مهدویت

مهدویت از عناصر اصلی آموزه امامت است وآسیب شناسی در حوزه مهدویت دفاع از آموزه امامت است که از اصول و ریشه های اعتقادی یک مسلمان می باشد؛ تاویل گرایی بدون ضابطه در فرقه های انحرافی در موضوع مهدویت از جمله آسیب هایی است که ضرورت تبیین آن و راههای مقابله با آن محسوس است.«تأویل» از ماده «أ-و-ل» و در باب تفعیل است و ماده «أول» به معنای «رجوع» و «بازگشت» است. بنابراین «تأویل» به معنای ارجاع دادن، برگرداندن و عاقبت چیزی است و زمانی كه تأویل به کلام اضافه شود مقصود، عاقبت و نتیجه کلام و چیزی است که کلام به آن باز می‌گردد. تأویل در آثار لغت شناسان در مورد کلامی به کار می رود که دارای معانی مختلفی است ؛ و بیانی غیر از الفاظ کلام (به صورت قرینه منفصل بیرونی) بر آن وارد شده باشد أویل نقل ظاهر لفظ از معنای اصلی به معنایی دیگر است و آن نقل محتاج دلیل است؛ ...

بو جعفر محمّد بن حسن بن عليّ بن ابراهيم بن مهزيار گويد: از پدرم شنيدم كه مى‌گفت: از جدّم عليّ بن ابراهيم مهزيار شنيدم كه مى‌گفت: در بسترم خوابيده بودم و در خواب ديدم كه گوينده‌اى به من مى‌گويد: به حجّ برو كه صاحب الزّمان را خواهى ديد. علىّ بن ابراهيم گويد: من خوشحال و خندان از خواب بيدار شدم و در نماز بودم تا آنكه سپيده صبح دميد و از نماز فارغ شدم و از خانه در جستجوى كاروان حاجيان بيرون آمدم و گروهى را ديدم كه مى‌خواهند به حجّ بروند و به نزد اوّلين آنها شتافتم و چنين بود تا آنكه بيرون رفتند و من در اين سفر مى‌خواستم به كوفه بروم و چون به آنجا رسيدم از مركب خود پياده شدم و متاع خود را به برادران مورد اعتمادم سپردم و رفتم تا از آل ابو محمّد( عليه السّلام) جويا شوم و جستجو كردم امّا هيچ اثر و خبرى نشنيدم و با اوّلين گروه خارج شدم و در اين سفر مى ...

ابن ابى حاتم رازی از مفسران اهل سنت است. «تفسيرالقرآن العظيم» معروف به تفسير ابن ابى‌حاتم از آثار معروف وی شمرده شده است. وی در ذیل 16 آیه درباره اتفاقات عصر مانند ظهور امام مهدی، نزول عیسی، غلبه اسلام بر سایر ادیان، سخن گفته است.عبدالرحمن بن محمد بن ادريس بن منذر تميمى حنظلى رازى مشهور به ابن ابى حاتم، متولد 240ق و مفسر، متكلم، فقيه و محدث بنام اسلامى، در رى زاده شد و سال‌هاى نخستين زندگي اش در همين شهر گذراند.او از پدر خود ابوحاتم و ابوزرعه رازى دانش و حديث آموخت و نيز از فضل بن شاذان نيشابورى قرائت قرآن فرا گرفت. سپس خود به طلب علم رهسپار شام و مصر گرديد و هفت ماه در مصر اقامت گزيد و از عالمان و فقيهان و محدثان آن ديار فقه و حديث آموخت. آنگاه در 264ق عازم اصفهان شد.رچه مذهب فقهى و كلامى وى آشكارا ياد نشده، عبّادى او را از فقيهان شافعى دانس ...

««اعْلَمُوا أَنَّ اللهَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآياتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ»»؛ بدانيد خداوند زمين را بعد از مرگ آن زنده مى كند. ما آيات [خود] را براى شما بيان كرديم، شايد بينديشيد.این آیه، به بیدار شدن طبیعت و سرسبزی و خرَمی آن بعد از زمستان سرد، اشاره دارد که بر اثر بارش باران، تابیدن آفتاب بهاری و وزش نسیم ملایم، طبیعت جان تازه ای می گیرد و درختان برگ و شکوفه می دهند و با رویش گیاهان، گویا زمین به جنب و جوش در می آید. این ها همه آیه و نشانه قدرت و رحمت الهی اند که انسان را به یاد مبدا و معاد می اندازد.وایات از حقیقت مهم تری پرده بر می دارند و آن، زنده شدن زمین با نور عدالت فراگیر حضرت مهدی(عج) است. زمینی که بر اثر کفر، شرک، تبعیض و بی عدالتی مرده است، با حاکمیت توحید خالص و تحقق عدالت، جان تازه ای می گیرد ...

در مباحث مربوط به دین،« معارف مهدویت» از اهمیت خاصی برخوردار است و به همین لحاظ آسیب هایی نیر متوجه آن می شود. از جمله آسیب‌هایی که فرهنگ مهدویت را تهدید می‌کند؛ مسئله «تطبیق» است. تطبیق اگر طبق معیار ها و ضوابط خاص خود انجام نگردد، آسیب های فراوانی به دنبال خواهد داشت. در این نوشتار با معیارها، و ضوابطی که در تطبیق باید رعایت شوند و همچنین با پیامد ها و آسیب هایی که تطیبق ناصحیح خواهد داشت؛ آشنا می شویم.«تطبیق» بدین معناست که چیزی، چیز دیگری را بپوشاند: «طَبَّقَ السحاب الجَوَّ»؛ ابر، آسمان را پوشانید.» زمانی گفته می‌شود «طابقتُ بین الشیئین»؛ که دو چیز یکسان قرار داده شوند. تطبیق» در مباحث مهدویت، به‌معنای مطابقت دادن نشانه‌های ظهور بر حوادث هر زمان است؛ به این معنا که عده‌ای با خواندن یا شنیدن چند روایت در مورد نشانه‌های ظهور، به تطبیق دادن ...

جواز يا حرمت نام بردن از امام مهدى(عج) با نام خاصّ ايشان، از مباحث كهن و درازدامن در جامعه علمى شيعه است. اختلاف روايات و حتّى تعارض آنها در اين زمینه موجب نظريّه‌هاى متفاوت؛ و چرايى اين حكم و توجيه‌هاى ذكر شده براى آن در طول تاريخ شيعه، سبب اقوال متفاوت عالمان گشته است.در ادامه به اختصار، به بررسى احاديث واقوال عالمان در اين مورد مى‌پردازيم:احاديث ناظر به اين مطلب، در چند گروه مختلف دسته‌بندى مى‌شوند:گروه اوّل از روایات نام بردن از امام مهدى(عج) را به طور كلّى و به گونه مطلق، ممنوع شمرده‌اند؛ از جمله، حديثى است از امام صادق(ع) :«صاحِبُ هذَا الأَمرِ، لا يُسَمّيهِ بِاسمِهِ إلّاكافِر»ٌ؛ صاحب اين امر را جز كافر، به نام نمى‌خواند».روهى ديگر از احاديث، ممنوعيت بردن نام خاصّ امام مهدى(عج) را تا زمان ظهور ايشان دانسته‌اند. احاديث اين گروه، نتيجه‌اى ...

شیوه های ارتباطی ائمه‌ی معصومین با شیعیان خود در طول زندگانی آن ذوات مقدس، از مواردی بوده که به تناسب مقتضیات زمانی و مکانی و اشخاصی همواره در تغییر و تبدل بوده است، به گونه ای که در زمان معصومی مانند امام صادق(ع)، ایشان از شیوه های مختلف همچون جلسات عمومی و خصوصی، گفتگو های شفاهی، جلسات درس، نامه نگاری، توقیعات و... برای ارتباط با مردم و بخصوص شیعیان خود استفاده می کردند. لکن در زمان ائمه ی متاخر به دلیل اختناق حاصل از سخت گیری حاکمان عباسی راه های ارتباطی مستقیم رو به کاهش گذاشت و راه های غیر مستقیم همچون نامه نگاری و توقیعات روند افزایشی پیدا کردند، تا جایی که در دوران امام عصر(عج) به دلیل مساله غیبت ایشان، توقیع نگاری اهمیت قابل توجهی پیدا کرد.لمای علم لغت در کتب خود توقیع را از ریشه ی وقع دانسته، و آن را اثر و بار زیاد بر پشت شتر، و یا پ ...