دانشنامه جامع مجازی ویکی مهدویت

یکی از نشانه های حتمی ظهور که در روایات به آن تصریح شده «ندا » یا «صیحه آسمانی» است که اندکی قبل از ظهور اتفاق می افتد. و برای مومنان، بشارت دهنده و برای منکران، وحشت انگیز و انذار دهنده می باشد، چرا که نمی توانند آن را انکار کنند و مجبورند در برابر آن خاضع شوند. این نداء متعدد بوده از طرفی جبرئیل ندا می دهد، که این ندا هدایت کننده است و از طرفی هم ابلیس، که باعث گمراهی عده ای خواهد شد. در این توشتار به تفصیل درباره این نشانه حتمی سخن گفته خواهد شد.ر لغت عرب و فارسی؛ معنای اولیه صیحه از ریشه «صیح»، صدای بلند و فریاد است. در قرآن نیز به همین معنا به کار رفته است. البته به معنای عذاب و غارت نیز استعمال شده است که معنای اصلی آن نیست و از لوازم آن است؛ زیرا وقتی صدا بلند و از اندازه معمولی فراتر رفت، سبب ناراحتی و عذاب است. همچنین از حمله و غارت ...

«خسف بیداء»یکی از نشانه های حتمی ظهور به شمار می رود که هم در منابع شیعه و هم در منابع اهل سنت به این مساله پرداخته شده است؛ مقصود از خسف بیداء این است که لشکر سفیانی که به قصد کشتن امام مهدی(عج) از مدینه به سمت مکه راه می افتد در میانه راه و در سرزمین بیداء به شکلی اعجاز آمیز در زمین فرو می رود.یکی از نشانه های حتمی ظهور که در برخی از روایات از آن سخن به میان آمده است «خسف بیداء» می باشد این نشانه از دو واژه «خسف» و «بیداء» تشکیل شده است. واژه خسف در لغت به معنای فرو رفتن است و واژه «بیداء» به معنای بیابانی است که در آن چیزی نباشد. اما مقصود از این واژه در این جا و بلکه کاربرد اکثری آن در روایات منطقه ای میان مکه و مدینه است.ما در اصطلاح مقصود از خسف بیداء این است که یکی از لشکرهای سفیانی که آهنگ کشتن امام مهدی(عج) را دارد در سرزمین بیداء در ...