چه آثار و فوايدى بر بحث مهدويت در اين زمان مترتّب است؟

شرح پرسش

برخى بر اين گمان‌اند كه طرح و بررسى موضوع مهدويت در اين زمان امرى بى‌فايده است، زيرا اين موضوع مربوط به آينده بشريت است و آينده و اتفاقات آن امرى است مجمل و مبهم، امّا آنچه وظيفه ماست اينكه به تكاليف خود در عصر و زمان خود عمل كنيم؛ زيرا هرعصر و زمانى مقتضيات خود را مى‌طلبد ...[1].

شرح پاسخ

بحث از مهدويت در اين عصر و زمان آثار و فوايدى دارد كه به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم:

1. آرمان قيام و انقلاب مهدی(عج) يك فلسفه بزرگ اجتماعى، اسلامى است. اين آرمان بزرگ گذشته از اينكه الهام‌بخش ايده و راه‌گشاى به سوى آينده است، آينه بسيار مناسبى است براى شناخت آرمان‌هاى اسلامى.[2]
2. نويد به برپايى حكومتى جهانى و اسلامى اركان و عناصر مختلفى دارد كه برخى فلسفى و جهانى است و جزئى از جهان‌بينى اسلامى است، و برخى فرهنگى و تربيتى است، برخى سياسى است و برخى اقتصادى و برخى اجتماعى است و برخى انسانى يا انسانى، طبيعى مى‌باشد.[2] انسان مى‌تواند با الگوپذيرى از برنامه‌هاى جامع و فراگير حضرت در عصر ظهور به آرمان‌هاى واقعى اسلام نزديك شود.
3. در طول تاريخ و در سطح جهان، انقلاب‌هاى گوناگونى از قبيل فرهنگى، سياسى، اجتماعى و ... صورت گرفته است، ولى اكثر اين انقلاب‌ها يا در شروع موفق نبوده و يا اينكه در مواجهه با مشكلات فراوان و مقابله با دشمنان خود نتوانسته است دوام بياورد ... و تنها نگاه سبزى كه شيعه به مهدويت دارد مى‌تواند با ايجاد روحيه اميد در جامعه، مردم را از نااميدى و يأس برهاند. شيعه معتقد به امام زمانى زنده و حاضر و ناظر بر اعمال خود است كه او را در مواقع حساس كمك‌كار خواهد بود. اين اعتقاد از جهت روان‌شناسى آثار عميقى را در روحيه شيعيان خواهد گذاشت.
4. از آن جهت كه وقت تشكيل حكومت امام زمان(ع) مشخص نيست و هرلحظه مى‌تواند زمان ظهور باشد، لذا وظيفه داريم كه نظرى به مباحث مهدويت و ظهور كرده و خصوصيات عصر ظهور و وظايف خود در آن عصر را بدانيم.
5. رسيدن به حكومت جهانى توحيدى در عصر ظهور، شرايطى دارد كه برخى از آنها به دست خود بشر حاصل مى‌گردد، از آن جمله رسيدن بشر به تكامل همه‌جانبه و رسيدن به مستواى عالى فكرى است. لذا بر ماست كه آرمان‌هاى اصيل اسلامى در عصر ظهور را بدانيم تا بتوانيم هرچه بهتر در نزديك شدن آن سهيم بوده و زمينه‌ساز ظهور حضرت باشيم.
6. بحث از مهدويت تنها بحث از امورى نيست كه مربوط به آينده بشريّت باشد، بلكه بحث از امامت و مهدويت است، بحث از اينكه در هرزمانى بايد امام معصومى موجود باشد، خواه حاضر و مشهور و خواه غايب و پنهان تا حجت‌ها و بينات خداوند باطل نگردد. و لذا در روايات اسلامى از رسول خدا(ص) مى‌خوانيم: «من مات و لم يعرف إمام زمانه مات ميتة جاهليّة»[3] «هركس بميرد و پيشواى زمان خود را نشناسد مرده است از نوع مردن زمان جاهليت» بحث از مهدويت، بحث از غيبت و فلسفه آن و آثار و بركات وجود امام در اين عصر غيبت است و لذا بحث از مهدويت از وظايف و تكاليف شيعه در عصر غيبت است.[4]

پانویس

1. ↑محمود الحمش، عداب، المهدى المنتظر، ص 214.
2. الفبمطهری، مرتضی، قيام و انقلاب مهدى از ديدگاه فلسفه تاريخ، ص 57.
3. ↑تفتازانی، مسعود بن عمر، شرح مقاصد، ج 5، ص 239.
4. ↑رضوانی، علی اصغر، موعود شناسى و پاسخ به شبهات، ص 20-21.

منابع

1. الحمش‌، عدّاب‌ محمود، المهدي المنتظر في روايات أهل السنّة و الشيعة الإماميه، چاپ اول، دارالفتح، عمان، چاپ 1422 ه. ق.
2. تفتازانى، مسعود بن عمر بن عبد اللّه، شرح‌ المقاصد، استانبول، چاپ 1277 ه ق.
3. مطهرى، مرتضى، قيام‌ و انقلاب‌ مهدى‌ از ديدگاه‌ فلسفه‌ تاريخ‌، چاپ 21، صدرا، تهران 1379 ه. ش.
4. رضوانى، على اصغر، موعود شناسى و پاسخ به شبهات، قم، مسجد مقدس جمكران‌، 1388 ه. ش‌