دانشنامه جامع مجازی ویکی مهدویت

حديث ثقلين كه در آن، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله، اهل بيت خود را «همسنگ قرآن» معرّفى كرده و با تأكيد تمام، جامعه اسلامى را به پيروى از آنان در كنار قرآن فرا خوانده است، يكى از مبانى استوار و خدشه‌ناپذير شناخت اهل بيت عليهم السلام و اثبات مرجعيت علمى و امامت و رهبرى آنان تا دامنه قيامت است. از اين رو، يكى از دلايل متقن امامتِ امام مهدى عليه السلام نيز محسوب مى‌گردد.تن حديث ثقلين كه در منابع معتبر حديثى با اندكى تفاوت در لفظ، از پيامبر خدا روايت شده است، اين است: إِنِّى تارِكٌ فيكُمُ الثَّقَلَينِ، أما إِن تَمَسَّكتُم بِهِما لَن تَضِلُّوا؛ كِتابَ اللَّهِ وَ عِترَتى أهلَ بَيتى؛ فَإِنَّهُما لَن يَفتَرِقا حَتَّى‌ يَرِدا عَلَىَّ الحَوضَ.من دو چيز گران‌بها در ميان شما به جا مى‌گذارم. كه تا وقتى به آن دو چنگ بزنيد، هرگز گم‌راه نمى‌شويد: كتاب خدا و ...

بو جعفر محمّد بن حسن بن عليّ بن ابراهيم بن مهزيار گويد: از پدرم شنيدم كه مى‌گفت: از جدّم عليّ بن ابراهيم مهزيار شنيدم كه مى‌گفت: در بسترم خوابيده بودم و در خواب ديدم كه گوينده‌اى به من مى‌گويد: به حجّ برو كه صاحب الزّمان را خواهى ديد. علىّ بن ابراهيم گويد: من خوشحال و خندان از خواب بيدار شدم و در نماز بودم تا آنكه سپيده صبح دميد و از نماز فارغ شدم و از خانه در جستجوى كاروان حاجيان بيرون آمدم و گروهى را ديدم كه مى‌خواهند به حجّ بروند و به نزد اوّلين آنها شتافتم و چنين بود تا آنكه بيرون رفتند و من در اين سفر مى‌خواستم به كوفه بروم و چون به آنجا رسيدم از مركب خود پياده شدم و متاع خود را به برادران مورد اعتمادم سپردم و رفتم تا از آل ابو محمّد( عليه السّلام) جويا شوم و جستجو كردم امّا هيچ اثر و خبرى نشنيدم و با اوّلين گروه خارج شدم و در اين سفر مى ...

از آن جا که مسئلۀ قیام حضرت امام عصر(عج) از مهم‌ترین حوادث جهان است؛ ظهور ایشان همراه با علایم و نشانه‌هایی است که از وقوع این حادثه عظیم خبرمی دهند. ازاین رو، در روایات متعددی برای ظهور آخرین حجت الاهی علائم و نشانه هایی بیان شده که برخی از این نشانه ها حتمی و برخی غیر حتمی هستند. «باران» یکی از علائم و نشانه هایی است که در روایات شیعه و سنی بدان اشاره شده و روایات فراوانی در این زمینه به دست ما رسیده است که در حد استفاضه بوده و ما را از بررسی سندی روایات مذکور بی نیاز می کند.طبق این روایات، جهان در دو دوره زمانی قبل و بعد از ظهور، شاهد دو نوعِ متفاوت از میزان بارندگی خواهد بود:الف. خشکسالی و کمبود باران، قبل از قیام قائم؛ب. باران های بسیار و پی در پی همزمان و بعد از ظهور حضرت مهدی(عج) که باعث آبادی زمین و وفور نعمت می گردد.بق روایات، قبل از ...

امام مهدی(عج) ، امام همه قشرهای جامعه است و طبیعتا، عده فراوانی از افراد جامعه، قدرت استفاده از براهین امام شناسی را ندارند. لذا برای این که آنان نیز بتوانند امام خود را بشناسند یا تصویری از امام در ذهن خود داشته باشند؛ راهی ساده بیان شده و آن استفاده از علائم ظاهری و حسی است.لبته، این نشانه ها، در امام دوازدهم(عج) از اهمیت مخصوصی برخوردار است؛ زیرا در باره ائمه پیشین، امام قبلی، امام بعد از خود را برای مردم معرفی می کرد و نشان می داد؛ اما در زمان حضرت ولی عصر(عج) ، امام قبل از ایشان، در قید حیات نیستند تا ایشان را معرفی و تایید کنند . شاید سرّ این که به این حد، از نشانه های ایشان، در روایات ذکر شده، همین باشد تا مردم، در زمان غیبت - که زمان حیرت است و فضا، برای مدعیان دروغین امامت و مهدویت باز است - بتوانند با تمسک به روایات اهل بیت (علیهم ا ...

جواز يا حرمت نام بردن از امام مهدى(عج) با نام خاصّ ايشان، از مباحث كهن و درازدامن در جامعه علمى شيعه است. اختلاف روايات و حتّى تعارض آنها در اين زمینه موجب نظريّه‌هاى متفاوت؛ و چرايى اين حكم و توجيه‌هاى ذكر شده براى آن در طول تاريخ شيعه، سبب اقوال متفاوت عالمان گشته است.در ادامه به اختصار، به بررسى احاديث واقوال عالمان در اين مورد مى‌پردازيم:احاديث ناظر به اين مطلب، در چند گروه مختلف دسته‌بندى مى‌شوند:گروه اوّل از روایات نام بردن از امام مهدى(عج) را به طور كلّى و به گونه مطلق، ممنوع شمرده‌اند؛ از جمله، حديثى است از امام صادق(ع) :«صاحِبُ هذَا الأَمرِ، لا يُسَمّيهِ بِاسمِهِ إلّاكافِر»ٌ؛ صاحب اين امر را جز كافر، به نام نمى‌خواند».روهى ديگر از احاديث، ممنوعيت بردن نام خاصّ امام مهدى(عج) را تا زمان ظهور ايشان دانسته‌اند. احاديث اين گروه، نتيجه‌اى ...

شیوه های ارتباطی ائمه‌ی معصومین با شیعیان خود در طول زندگانی آن ذوات مقدس، از مواردی بوده که به تناسب مقتضیات زمانی و مکانی و اشخاصی همواره در تغییر و تبدل بوده است، به گونه ای که در زمان معصومی مانند امام صادق(ع)، ایشان از شیوه های مختلف همچون جلسات عمومی و خصوصی، گفتگو های شفاهی، جلسات درس، نامه نگاری، توقیعات و... برای ارتباط با مردم و بخصوص شیعیان خود استفاده می کردند. لکن در زمان ائمه ی متاخر به دلیل اختناق حاصل از سخت گیری حاکمان عباسی راه های ارتباطی مستقیم رو به کاهش گذاشت و راه های غیر مستقیم همچون نامه نگاری و توقیعات روند افزایشی پیدا کردند، تا جایی که در دوران امام عصر(عج) به دلیل مساله غیبت ایشان، توقیع نگاری اهمیت قابل توجهی پیدا کرد.لمای علم لغت در کتب خود توقیع را از ریشه ی وقع دانسته، و آن را اثر و بار زیاد بر پشت شتر، و یا پ ...