منجی در مسیحیت[۱]

منجی در مسیحیت، از دانشنامه جامع مجازی ویکی مهدویت

«دین مسیحیت» در پیوستگی تنگاتنگ با سنت های دین پیش از خود است در بستری کاملا یهودی متولد شد و در نهایت با گذر روزگار، در هویت دینی جدید گسترش یافت.[۲] تعالیم عیسی گواهی است بر مستغرق شدن او در دین و فرهنگ قوم یهود.[۳] مسیحیت تنها دینی است که از دینی دیگر (یهود) بیرون آمد و این از ویژگی ممتاز مسیحیت است. در واقع، مسیحیت مذهبی از مذاهب مختلف یهود می باشد؛ ولی بنا به دلایلی آن را جدا و دین مستقل می‌دانیم.[۴]

حضرت عیسی تا سی سالگی در شهر ناصره، در ناحیه جلیل، زندگی می‌کرده و به شبانی و نجاری اشتغال داشته است. او در سی سالگی به دست یحیی، تعمید[۵] یافت و در دوره‌ای چهل روزه سر به بیابان نهاد تا درباره وظیفه‌ای که بر عهده گرفته است، اندیشه کند وسپس به جلیل آمد؛ مردم را موعظه می‌کرد و می‌گفت : وقت تمام شد و ملکوت خدا نزدیک است. پس توبه کنید و به بشارت انجیل ایمان بیاورید.

او با زبانی ساده و خالی از اصطلاحات با مردم سخن می‌گفت و برای فهم مردم، غالبا آموزه های خود را در قالب مثال و شواهد بیان می‌کرد.[۶]وی به علت عواطف و کمالات روحی بلند خویش، گروهایی از طبقات پایین جامعه را به سوی خود جذب کرد و ژرف‌ترین اثر را بر روی آنان داشت[۷]؛ تا جایی که مردم اورشلیم او را گرامی داشتند و بعضی از آنان، حتی به عنوان «مسیحا» به او علاقه‌مند شدند؛ اما هنگامی که بزرگان یهود ملاحظه کردند تعالیم عیسی منافع آنان را مورد تهدید قرار می دهد، برای کشتن او توطئه کردند[۸] و بعد از دستگیری وی به دست ماموران رومی مقیم اورشلیم، او را به سال ۳۳ م به صلیب کشیدند.[۹]

موعود باوری در مسیحیت ازنفوذ و فراگیری فراوانی برخوردار اس؛ ه گونه‌ای که مسیحیت را در زمره موعودباورترین ادیان جای می‌دهد.[۱۰]

وقتی پیروان عیسی او را ناباورانه بر صلیب دیدند، بی‌آن‌که خود را بتواند نجات دهد، سردرگم شدند و پیش خودگفتند: او كه نتوانست جان خود را نجات دهد، چگونه مي‌توانست شهريار نجات‌بخش يهود باشد؟! سه روز پس از سردرگمي و بهت پيروان عيسي، زناني كه براي زيارت قبر او رفته بودند، آن را خالي ديدند و فرشته‌اي آن‌جا بود، به آنان گفت: ترسان مباشيد. مي‌دانم كه عيساي مصلوب را مي‌طلبيد. او در اين‌جا نيست؛ زيرا چنان‌كه گفته بود، برخاسته است. این کار به«رستاخیز عیسی» مشهور شد. بر اساس اين تبيين، عيسي نمرده است بلکه او برخاسته و پس از مدت كوتاهي از چشم‌ها غايب شد و به آسمان عروج کرده است و تا امروز، جامعه مسيحي در انتظار بازگشت اويند و معتقدند که مسیح، به جهان بازمي‌گردد تا ملكوتي را كه از آن سخن گفته بود، برقرارکند. عهد جديد با تأكيد فراوان، اعلام مي‌كند كه شخص عيسي[۱۱] به صورت ناگهاني و بدون اطلاع قبلي، [۱۲] در جلال و هيبت پدر و همراه فرشتگان[۱۳] و همراه با پيروزي و فتح[۱۴] به جهان بازخواهد گشت و با تشكيل حكومت و استوارسازي ملكوت الاهي، بني‌اسرائيل و همه مؤمنان به خود را نجات خواهد دارد.[۱۵]

مسيحيت بر اساس رستاخيز و بازگشت حضرت عيسي(ع، كل گرفت. مسيحيان از عصر رسولان، پيوسته در شوق بازگشت آن حضرت روزگار را سپري كرده‌اند. بازگشت عيسي در عهد جديد بسيار اهميت دارد و در كتاب‌هاي آن بيش از سيصد بار به اين موضوع اشاره شده است[۱۶] (ضمنا بر تفاوت هایی که در اناجیل است)؛ همگی بر سنتی مشترک استوارند، هدفی مشترک دارند و معتقد هستند که عیسی(ع) همان مسیحای موعودی است که انبیا وکتاب مقدس عبری، وعده اش را داده اند[۱۷] از کتاب‌های نبوت معلوم می‌شود که آرزوی آمدن مسیح، گرد سه محور می‌چرخد که البته این محورهای سه گانه به گونه‌ای مشخص از یکدیگر جدا نشده‌اند: مسیح پسر داوو، نده خدا و پسر انسان. [۱۸] کتاب مقدّس، تعلیم می‌دهد که پسر خدا بار دوم با شکوه حقیقی و خیره‌کننده خواهد آمد و حوادثی را بیان می کند که قبل از آمدن مسیح اتفاق می‌افتد.[۱۹] در مجموع می‌توان گفت، نویسندگان عهد جدی، یسی را مسیحای موعود عهد عتیق فهم کردند.[۲۰]

عیسی دین جدیدی را تاسیس نکرد. او یهودی پایبندی بود[۲۱] و مسیحیان اولیه، خود را به عنوان یک فرقه جدید یهودی تصور می کردند[۲۲] و آیین خود را ادامه آیین یهودی می دانستند؛ [۲۳] اما وجه تمایزشان، اعتقاد به مسیحا بودن عیسی بود. [۲۴]

آنان داستان‌های کتاب مقدس در خصوص ابراهیم، اسحاق و یعقوب را کاملاً می‌دانستند و به آن‌ها ایمان داشتند.[۲۵] آنان مطلع بودند که پیامبران بنی‌اسرائیل به صورت دم‌افزونی با تأکید بسیار این تشنگی را در ملت یهود پدید آورده‌اند که فرزندی از نسل داوود دوران طلایی و شکوه سلطنت پدرش را دوباره برای یهودیان به ارمغان خواهد آورد، به همین دلیل، وقتی عیسی مسیح را یافتند، به او کسوت شهریاری داده و او را همان موعود خواندند. پیام محوری عیسی، شروع حکومت خداوند است و خود را آغازگر این حکومت و خود را مسیحای داوود می دانست[۲۶]

مسیحیت، تنها دینی است که بر اساس انتظار تاریخی یک ملت و آموزه مؤکّد یک دین و اشتیاق دم افزون پیروان آن برای ظهور منجی و موعود شکل گرفته است. به همین دلیل، می‌توان حدس زد که انتظار و موعودباوری تا چه میزان می‌تواند موضوع قابل توجهی برای کتاب مقدس باشد[۲۷] و تنها چیزی که در این دوره آن‌ها را از دیگر یهودیان جدا می‌کرد؛ آن بود که اعتقاد داشتند عیسی همان«ماشیح»، موعود بنی‌اسرائیل است که پیش‌تر انبیای این قوم به ظهور او بشارت داده بودند.[۲۸]

سرگذشت مسیحیت، تاریخ دیانتی است که از عقیده به تجسم الاهی در جسد شارع و بانی آن ناشی شده است.[۲۹] ازدیدگاه مسیحیت، ایمان به مسیح همه چیز است[۳۰] و بر این دین روی شالوده ایمان به مسیح بنیان نهاده شده است.[۳۱] در هسته مرکزی مسیحیت «آموزه» نیست، بلکه یک «شخصیت تاریخی و نجات بخش» قرار دارد [۳۲] و تنها به خاطر اوست که بافت تاریخی کلیسا را چون رشته ای زرین به هم پیوسته است.[۳۳] مسیحیان، عیسی را همان کسی می‌دانند که نجات می دهد و نجات تنها در نام او وجود دارد.[۳۴] او رئیس نجات[۳۵] و مسیح خداوند می باشد[۳۶] و در واقع آموزه مسیحی، نجات بر عیسی مسیح به عنوان منجی و نجات دهنده جهان تاکید دارد و حتی نجات با زندگ، رگ و رستاخیز عیسی مسیح پیوند دارد[۳۷]

حیات مسیحیت، در گرو اعتقاد به آموزة بازگشت مسيح، در همة ابعاد آن است. از محورهای اساسی این آموزه، رجعت یا بازگشت شکوه‌مند مسیح رستاخیز عیسی در آخر الزمان است که این آموزه از باورهاى غالب جامعة مسيحي به شمار می‌رود.[۳۸] «رستاخیز عیسی» به سان سنگ زیرین ایمان مسیحی است و از آغاز مسیحیت، مشخصه اصلی ایمان مسیحی بوده است.[۳۹]

مطالعه تاریخ مسیحیت نشان می‌دهد زیربنایی‌ترین باوری که در همیشه تاریخ این دین، به رغم تحولات و دگرگونی‌های چشم‌گی، جود داشته است؛ اعتقاد به رستاخیز و آرمان بازگشت عیسی رستاخیز عیسی در آخرالزمان است.[۴۰] نقطه اصلی و کانون توجه مسیحیان اولیه و حوادثی که آنان را از دیگر یهودیان آن عصر جدا کرد؛ قضیه زندگ، رگ و رستاخیز عیسی بود.[۴۱] اعتقاد به رستاخیز عیسی آنان را به اعتقاد به مسیحا بودن او کشاند.[۴۲]

منجی موعود مسیحیا، وعودی شخصی، کاملا متعین و دارای جنبه الاهی است[۴۳] و مصداق موعود آنها «عیسی بن مریم» می باشد. واز لحاظ لقب و نسب، موعود مسیحی ها مانند موعود مسلمانان شناخته شده و روشن است[۴۴] و رسالت انجیل، معرفی مسیح به عنوان همان ماشیح و مسیحا می باشد.

1. کتاب مقدس
2. اسکینز، استف، یش گویی های آخرالزما، لی نظری نائینی، المع، هرا، چهار، ۳۹۲
3. انس الاميركاني، جيمز، فرجام‌شناسی مسیحی به روایت پروتستان، جواد قاسمی قمی، مشرق موعود، شماره ۷، آینده روشن، سال دوم، پاییز ۱۳۸۷
4. پانن برگ، ولفهارت، در آمدی به الاهیات نظام مند، عبد الرحیم سلیمانی، چاپ اول، مطالعات ادیان، قم، ۱ ج، ۱۳۸۶ ه ش
5. رسول زاد، با، ناخت مسیحی، نتشارات موسسه امام خمین، اپ دو، ۳۸۹ ه ش
6. شاکر، وح الل، نجی در ادیا، نیاد فرهنگی حضرت مهدی موعو، اپ دو، ۳۸۹ ه ش
7. شاکری، روح الله، مهدویت و آینده جهان، چاپ اول، نشر معارف، قم، ۱۳۹، /li>
8. صادق‌نیا، مهراب، تصویر انتظار در عهد جدید، مشرق موعود، پیش شماره، سال اول، آینده روشن، ۱۳۸۵ ه ش
9. صادق‌نيا، مهراب، گونه‌شناسی اندیشه منجی موعود در مسیحیت، موحدیان عطار، چاپ اول، دانشگاه ادیان، قم، ۱ ج، ۱۳۸۹ ه ش
10. قاسمی قمی، جواد، مبانی آموزه بازگشت مسیح در کتاب مقدّس، مشرق موعود، شماره ۹، سال سوم، آینده روشن، ۱۳۸۸ ه ش
11. کونگ، هانس، متفکران بزرگ مسیحی، گروه مترجمان، چاپ دوم، دانشگاه ادیان، قم، ۹۰ ه ش
12. کونگ، هانس، ساحت های معنوی ادیان جهان، حسن قنبری، چاپ اول، مطالعات ادیان و مذاهب، قم، ۱۳۸۷ ه ش
13. گرینستو، ولیو، نتظار مسیحا در آیین یهو، سین توفیق، انشگاه ادیا، اپ دو، ۳۸۷ ه ش
14. گولدر، مایکل، عیسی مرد سرنوشت جهانی، اسطوره تجسد خدا، سلیمانی اردستانی، چاپ دوم، ادیان، قم، ۱۳۹۰ ه ش
15. مک گرا، لیست، لهیات مسیحی، حداد، هرو، رکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاه، او، ۳۸۴ ه ش
16. آژیر، اسد الله، منجی باوری در آیین زردشت و ادیان ابراهیم، رکز مطالعات و تحقیقات ادیا، ۳۸، ج
17. میش، وما، لام مسیح، وفیق، سی، انشکاه ادیان و مذاه، سو، ۳۸۷ ه ش
18. نا، ان بای، اریخ جامع ادیا، لی اصغر حکم، هرا، لمی فرهنگ، نوزده، ج، ۱۳۸۸ ه ش
19. ولفسن، هری اوسترین، فلسفه آباء کلیسا، علی شهبازی، دانشگاه ادیان، قم، ۱۳۸۹ ه ش
20. وودهد، لیندا، در آمدی بر مسیحیت، محمد کاظم مهاجری، چاپ اول، کتاب پارسه، تهران، ۱ ج، ۱۳۹۱ ه ش
21. ویر، رابرت، ادیان در جهان امروز، عبد ارحیم گواهی، چاپ سوم، نشر فرهنگ اسلامی، تهران، ۱ ج، ۱۳۸۶ ه ش
22. ویور، مری جو، در آمدی بر مسیحیت، حسن قنبری، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان، قم، ۱ ج، ۱۳۸۱ ه ش