لد

شهر لد از جمله شهرهایی قدیمی است که در صدر اسلام مردمان آن به اسلام گرایش پیدا کردند. در برخی روایات مهدوی قتل دجال در این شهر رخ خواهد داد.

تاریخچه شهر لد

نام شهری در فلسطین اشغالی است. [1] در گذشته آن را جزو منطقه شام دانسته اند.[2] نخستين واقعه برخورد مسلمانان با روميان در زمان خلافت خلیفه اول در سرزمين فلسطين بود و فرماندهى سپاه را عمرو بن عاص بر عهده داشت. سپس وی غزه را فتح كرد، و پس از آن سبسطيه و نابلس را گشود و بر مردم آن دیار جزیه مقرر کرد، آنگاه شهر لد و نواحى آن را فتح كرد.[3]

وضعیت لد در دوران معاصر

این شهر طبق مستندات تاریخی قبل از اشغال فلسطین توسط رژیم اشغالگر قدس، از لحاظ قومیتی و جمعیتی با اکثریت اعراب مسلمان بوده است ولی با اشغال سرزمین فلسطین و با سیاست تغییر قومیتی این رژیم و اخراج ساکنان اصلی آن از سرزمین مادری شان در حال حاضر در دست اکثریت یهودیان قرار دارد. شهر «لد» از اواخر قرن ۱۹ که اولین خطوط راه‌آهن در فلسطین عثمانی احداث شدند تا به امروز، نقطه‌ای استراتژیک در شبکه راه‌آهن منطقه بوده است. شهر لد دارای بزرگترین «بندر خشک» (یا حیاط ریلی) اسرائیل می‌باشد.[4]شرکت راه‌آهن اسرائیل، مالک خطوط مسافری ریلی است که شهر لد را به اقصی نقاط کشور، مثل تل آویو، حیفا، عسقلان، بئر السبع، و بیت شمش وصل می‌کنند.

فرودگاه بین‌المللی بن گوریون، فرودگاه اصلی سرزمین های اشغالی و متصل کننده این کشور به دنیای خارج، که تا پیش از دهه ۱۹۷۰ میلادی با نام فرودگاه «لد» شناخته می‌شد، در ۷ کیلومتری شمال این شهر قرار دارد.[4]جاده شماره ۴۴، این شهر و شهر همسایه، رمله، را مستقیم به یافا در ساحل مدیترانه وصل می‌کند.[4]

قتل دجال در باب لد

مسلم در کتاب خود در چند حديث به توصیف دجال و قتل او اشاره دارد. او از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله در توصيف دجال نقل مى‌كند كه فرمود: «فبينما هو كذلك اذ بعث اللّه المسيح بن مريم فينزل عند المنارة البيضاء شرقى دمشق ... فيطلبه حتى يدركه بباب لدّ فيقتله» «در اين هنگام خداوند مسيح‌ بن مريم را مبعوث مى‌كند، او در كنار مناره سفيد رنگى در قسمت شرقى دمشق فرود مى‌آيد ... دجال را دنبال مى‌كند تا اين‌كه او را در كنار درب لدّ مى‌يابد و به قتل مى‌رساند»[5]

البته در منابع شیعی قتل دجال بر عهده امام مهدی گذاشته شده است. در روایتی امام صادق عليه السّلام فرمود: خداى تعالى چهارده هزار سال پيش از آنكه خلقش را بيافريند، چهارده نور آفريد كه ارواح ما بود، گفته شد: يا ابن رسول اللَّه! آن چهارده تن چه كسانى هستند؟ فرمود: محمّد و علىّ و فاطمه و حسن و حسين و ائمّه از فرزندان حسين و آخرين آنها قائمى است كه پس از غيبتش قيام كند و دجّال را بكشد و زمين را از هر جور و ظلمى پاك سازد.[6]

پانویس

1. ↑شهاب الدين ابو عبد الله ياقوت بن عبد الله الحموی، معجم البلدان، ج‌ 5، ص، 15.
2. ↑إسماعيل بن صاحب بن عباد، المحيط في اللغة، ج‌ 9، ص، 261.
3. ↑، أحمد بن يحيى بلاذرى، فتوح البلدان ترجمه محمد توكل، ص 200.
4. الفبپبه نقل از دانشنامه مجازی ویکی پدیا.
5. ↑مسلم ابن حجاج، صحيح مسلم، ج 8، ص 198.
6. ↑علی بن محمد بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه، ج 2، ص 335.

منابع

1. أبو الحسن أحمد بن يحيى البلاذرى، فتوح البلدان، بيروت، دار و مكتبة الهلال، 1988.
2. اسماعیل بن صاحب بن عباد، المحيط في اللغة، محقق، محمد حسن آل ياسين، ناشر، عالم الكتاب‌، بيروت‌، 1414.
3. شهاب الدين ابو عبد الله ياقوت بن عبد الله الحموى، معجم البلدان، بيروت، دار صادر. ط
4. محمد بن علي بن صدوق، كمال الدين و تمام النعمة، قم، مؤسسة النشر الإسلامي، 1416 ه‍.ق .
5. مسلم ابن حجاج، صحیح، قاهره، دارالحدیث، 1412 ق.
6. دانشنامه مجازی ویکی پدیا.