دانشنامه جامع مجازی ویکی مهدویت

يكي از مباحث مهم و كليدي ـ كه جامعه شيعه را از ديگر فرقه هاي اسلامي ممتاز مي‌كند ـ بحث «امامت» است. از نظر اعتقادي مباحث امامت ـ چه امامت عامه (مباحث كلي) و چه امامت خاصه (مربوط به يك امام خاص) ـ جايگاه بلندي دارد. بدين جهت دانشمندان و متكلمان در اثبات امامت ائمه(علیهم السلام) در طول تاريخ كوشش هاي فراواني كرده اند، و در اين راستا از دو روش عقلي و نقلي (قرآن و روايات) بهره گرفته‌اند. در روش عقلی ، یکی از براهین اثبات امامت قاعده لطف است. این قاعده دارای اقسامی است. در این نوشتار تنها به قاعده لطف محصل اشاره می شود.لطف در لغت يعنى مجرد ارفاق، احسان، مهربانى، اكرام و شفقت‌؛ اما هيچ‌يك از دانشمندان كلام، لطف را در اين معانى براى خداوند، واجب‌ نشمرده‌اند.ر اصطلاح متكلّمان، لطف به نعمات، خيرات، مصالح و گاه، بلايا و آلامى گفته مى‌شود كه براى كمال ...